In het stille ochtendgloren
Waar de zon haar stralen werpt
Zie ik sporen van de tijd
Diep in het landschap verwerkt
De oude eiken staan gebogen
Onder het gewicht van jaren
Met knoestige takken reiken ze
Naar de hemel, verloren in gebaren
De aarde fluistert verhalen
Van lang vervlogen tijden
Waar mensen leefden en streden
En hun sporen achterlieten
De wind fluistert zachtjes mee
Als hij door de velden waait
De tijd heeft hier haar sporen nagelaten
En haar verhaal wordt nooit verzaaid
Ik volg de paden van de tijd
Diep in het landschap verweven
En voel de geschiedenis tot leven komen
Als ik me overgeef aan haar streven
Sporen van de tijd zijn overal
In de natuur en in ons bestaan
Ze herinneren ons aan wie we waren
En aan wie we zullen zijn, voortaan
