In het ochtendgloren van een nieuwe dag,
Ontwaakt de wereld met een zachte lach.
De zonnestralen strelen het aardse bestaan,
En beloven een eeuwig voortbestaan.
De bloemen ontluiken in kleurenpracht,
Als een belofte die nooit wordt veracht.
Ze dansen in de wind, zo vrij en blij,
En fluisteren woorden van hoop voor mij.
De bomen wiegen hun takken zachtjes heen en weer,
Als een symfonie van rust, zo teer.
Ze fluisteren verhalen van eeuwige groei,
En beloven een toekomst vol bloei.
De rivieren stromen met een rustig gebaar,
Als een eeuwige belofte, altijd daar.
Ze dragen het leven met zich mee,
En geven ons hoop, keer op keer.
De sterren stralen aan de hemel zo helder,
Als een belofte van liefde, altijd en nimmer.
Ze verlichten de weg in het donkerste uur,
En geven ons kracht, keer op keer.
Eeuwige belofte, zo puur en zo groot,
Verweven in de natuur, in elke plooi.
Laat ons geloven in de kracht van dit bestaan,
En de eeuwige belofte nooit verloren laten gaan.
