In het duister van de nacht, fluister ik mijn geheimen
De maan als getuige, de sterren als mijn vrienden
De stilte omarmt me, terwijl ik mijn hart open
En mijn ziel zich blootgeeft aan de nacht
Ik fluister woorden die ik nooit durfde te zeggen
Verlangens diep verborgen, gedachten die me beklemmen
De nacht is mijn toevlucht, mijn veilige haven
Waar ik mijn ware zelf kan zijn, zonder schaamte of spijt
Ik vertel mijn angsten, mijn twijfels en mijn pijn
De nacht luistert geduldig, zonder oordeel of verwijt
Ik voel me bevrijd, als ik mijn geheimen deel
Met de nacht als mijn bondgenoot, mijn vertrouweling
De nacht begrijpt me, zoals niemand anders kan
Ze omarmt mijn gebrokenheid, mijn onzekerheden
En terwijl ik mijn bekentenissen fluister in het donker
Voel ik me eindelijk vrij, om mezelf te zijn
