De zon zakt langzaam in het westen,
De avondkleuren kleuren het land.
De lucht kleurt rood, oranje en paars,
Als een schilderij zo prachtig en grand.
De vogels zwijgen in de bomen,
De stilte valt als een warme deken.
De wereld lijkt even tot rust te komen,
Terwijl de avond zijn intrede doet spreken.
De avondrood kleurt de horizon,
Als een vuur dat langzaam dooft.
De dag maakt plaats voor de nacht,
En de sterrenhemel wordt ontrooft.
Avondrood, een moment van bezinning,
Waar de dag zijn laatste adem uitblaast.
Een tijd van rust en overpeinzing,
Waar de ziel zich in vrede baadt.
